Saya tidak tahu mngapa sy tdak b'prasaan bila org mnybut tntg aktiviti di hutan,air trjun, camping. Sedangkn aktiviti-aktiviti sprti itu adalah aktiviti yang sangat mengujakn sy satu ktika dlu. Pening sy mmikirkn. Jgn disebut tntg aktiviti lasak pd sy. Bahkn sy slalu menangis krnya. Masakn tdak,umi sering tdak mengizinkn sy krn sy seorg perempuan. Tp tu smua kisah dulu. La ni, sbutlah apa prgrm skali pn,sy pasti akn memikirkn 4,5 kali untk mnyrtainya! Sy dpt rasakn bhw sy smakin menjd org y membosankn! Sy tidak tahu bgimana dgn sahabat-sahabat yang tdak suka berprgrm dn hanya memerap di rumah. Masya' Allah. Tidak dapat digambarkan.bagaimana prasaan mereka agaknya..?? Adakh sama sprti yang sy rasakan skrg?
Sy masih ingat swaktu sy bru slesai m'duduki spm. Sy bkrja. Stiap hari isnin hngga jumaat. Dr jam 7pg kluaq rumah dan 10.30mlm bru smpi rumah. Sbtu ahad pi blaja bwk kreta. Senang cite, sy jarang brada di rumah. Andai ada prgrm-prgrm yg dianjurkan oleh mana2 NGO sprti JIM,ABIM, Nisa' dn sbgi nya, sy pasti akn pergi. Tp kini, sy merasakn sy bukanlah dri sy yang dahulu.
Tiba-tiba baru sy teringat, hampir dua minggu kesihatan sy kurang stabil. Dan waktu-waktu beginilah sy bnyk diundang untuk menyertai program. Emosi tak stabil rupanya. Patut pn jadi begini. Ni kena bagi tarbiyah lebih ni. Kne buat tazkiyatunnafs. Renung2 balik diri ni duhai insan..
No comments:
Post a Comment